پس کوچه خاطرات

در پس کوچه های باران زده خاطرات
اشک ها پنهان می شدند و لبخند ها همچو نقابی دست تکان می داند
آموخته ام عشق آوایی دور دست است
در بی انتهای جاده ی انتظار
و آتش مهر شعله هایش را خواهد گسترانید
آنگاه که طعم خامی روزگار تو را پس زند
و همچو خاک کوزه گران تو را نقشی دهد
و شاید روزی تو گلدانی از شقایق باشی
و شاید هم کودکی تو را بی اختیار بشکند
و شاید هم نقاش نقشی بر تو بیافریند
که سالها در کلبه هایی به نا گالری زنده بمانی
و مردم تنها افسانه ی تو را خواهند خواند....