تا زندگی چند قدم مانده است
صدای نامفهوم هنوز عشق را زمزمه می کند
و شاید روزی که عاشق شویم خواهیم مرد
یا در وصل می میریم یا انفعال...
و او که عشق دست او را می گیرد
برده ی او خواهد شد
و آیا لذت در چه عشقی است
در حالی که بندگی تنها شایسته ی خداست
و او که عشق را گم کرد
زندگی برایش قفس خواهد گردید
از اشک ها و انتظار ها
و سوال هایی که برای آن ها پاسخی نمی بینیم...
در عشق فرو رفتن گاهی ما را به حاشیه زندگی خواهد کشاند
عروسکی در شهر قدم می زد
آرام و بی صدا
عروسک قصه ی ما کلارا
دختری که عشق را تنها نگاه گرم مادرش می دانست
صدای آواز گرمی به گوش او رسید
مردی که گیتار می زد و از عشق می خواند
آوازی از جنس غرور و عشق
شعر او بیشتر شبیه نامه ای عاشقانه بود
کلارا بی اختیار به سمت او رفت
و ساعت ها او را تماشا می کرد
مرد نوازننده همچنان سرگرم خواندن بود
و کلارا اشک می ریخت
آرام و بی صدا...
ساعتی بعد مرد نوازننده نگاهی به او انداخت
لبخندی زد و گفت:
این ملودی تقدیم به شما
و او برای لحظه ای عشق را لمس کرد
لبخندی زد
و از آن جا دور شد
و آیا این یعنی عشق....
پسر بستنی فروش به ائ نزدیک شد
نگاهی گرمی به او انداخت
و با نگاه گرمی گفت:
زیبا ترین دختر شهر
امشب مهمان خانه ی من می شوی
کلارا بی اختیار سیلی بر گوش او زد
و پسرک گفت: مگر عشق جرم است؟؟
کلارار بباز هم دور شد و رفت
چند قدم آن طرف تر ماشینی جلوی او پارک کرد
به ظاهر مردی متشخص به نظر می رسید
لبخندی به او زد و گفت:
می توانم شما رو به یک لیوان قهوه دعوت کنم.
کلارا لبخندی زد و گفت : تو هم عاشقی؟؟؟
تمام مردم شهر ما عاشق هستند
کلارا فریاد زد
پس چرا این همه مرد عاشق زنان خود را دوست ندارند
مگر دیروز عاشق آنان نبودند
چرا شهر من مملو از عشق است
در حالی که شب ها دخترانی از ترس آبرو
در کوچه پس کوچه ها جان می دهند
در شهر من همه عاشق هستند
و این تنها واژه ی کثیف هوس را به عشق بدل نسازید
عشق پاک است
عشق زیباست
عشق در شهر ما رویاست...
قشنگ بود