کر و لال

گرد و غبار جاده را پوشانده بود 

پیرمرد به سختی قدم بر می داشت 

و انگار نفس های آخر را لمس می کرد 

در یک لحظه چشمانش سیاه شد و به زمین افتاد  

انگار دیگر یک مرده بود 

به سختی از زمین بلند شد  

کودکی را دید که مات و مبهوت به او می نگرد 

پیرمرد نگاه خشمگینی به او کرد 

و گفت: ای کودک نا به خرد 

چگونه به من احترام نمی کنی 

و سلام بر من نکردی  

مگر نمی دانی که من بزرگتر از تو هستم  

کودک بی تفاوت رد شد 

مشک آبی در دستش بود 

کمی از آب نوشید 

پیرمرد برگوش او سیلی زد 

و مشک را از او گرفت  

و گفت: ای کودک کم عقل تو حتی تعارف هم نمی دانی من تشنه ام 

و آب را تا ته خورد 

و از آن جا دور شد  

و کودک می گریست 

بی صدای بی صدا

و چند قدم بعد مرد 

شاید روزی بداند 

کودکی که بر او سیلی زد کرو لال بود.