انتظار و فراموشی

میان کاغذ های خط خطی دنبال قلم می گشت

شاید ورق زدن برگ های دفترمثل این باشد

که دارد کتابی را می خواند

اما صدای نفس های قلم را در میان

برگ های خط خطی نشنید

میان کاغذ های خط خطی دنبال قلم می گشت

شاید ورق زدن برگ های دفترمثل این باشد

که دارد کتابی را می خواند

اما صدای نفس های قلم را در میان

برگ های خط خطی نشنید

و فقط قلمی را پیدا کرد

که  جوهرش نیمه تمام بود

قلم را به گوشه ای پرتاب کرد و

گفت:

این دیگر چه قلمی است

باید قلمی تازه تر خرید

برگ ها را زیر و رو کرد

تا کاغذی سپید پیدا کند

اما همه سیاه بودند

کاغذ ها را پاره کرد

و گفت:

نوشته های باطله

....

در میان یکی از خرده های کاغذ

چشمش به کلمه ای افتاد

شادی و اندوه با هم به دنیا می آیند

انتظار و فراموشی با هم متولد می شوند

هرگاه یکی به خانه ی تو سر زد

دیگری پشت در منتظر ایستاده است

و من اعتقادی به این حرف ها ندارم

من تو را هرگز فراموش نخواهم کرد

هرقدر هم که از من دور باشی

دوستت خواهم داشت

همواره این کاغذ های پاک

و این قلم مقدس را نگاه خواهم داشت

به یاد دل تنگی هایی که برای تو می نویسم

شاید روزی آن ها را به تو هدیه دهم

....

اما دیگر باقی کاغذ پاره شده بود

حتی یادش نیامد

برای چه کسی نوشته بود

به راستی انتظار و فراموشی همه

دروغ بزرگ انسان هاست...